Beni iyi tanıyanlar, yüzüme iyi bakmış olanlar bilirler; alnımda renkli bir iz vardır benim. Yeni yeni anlıyorum ki, İzmir'de ilkokul birinci sınıftayken arka sırada oturan arkadaşımın kurşun kalemi alnıma saplayarak bıraktığı iz, bana bir hediyeymiş. Yüzünü bile hatırlamadığım bu çocuk, güvenip de arkamı döndüğüm herkesin, boşluğumu yakaladıkları an nasıl da beni vurabileceklerini göstermiş seneler önce. Yüzüme bakacak cesareti olmayanlar sırtımdan, korkusuz olanlarsa gözlerimin içine baka baka...

Taşıdığım bu izin bir anlamı var. Bu nedenledir ki ne zaman iyiliğin o derin boşluğuna düşüp insanlara güvenmeye kalksam, aynaya bakarım! Bana gerçek dünyayı hatırlatır.