İnsanlar yalnızlıktan korkuyor. Yalnızım, demek hastayım demekle eşdeğer sayılıyor günümüzde. Peki neden? Yalnızlığın nesi bu kadar tırmalıyor beyninizi? Ben söyleyeyim. Yalnız kaldığınızda beyniniz ve kalbiniz hükme geçer. Kendi içinizden gelen sesleri duymaya başlarsınız ve DÜŞÜNMEYE. Düşünmek? Günümüzde çok az kişinin gerçekleştirdiği bir eylem, nedense teknolojinin onların yerine düşündüğünü sanıyorlar, internette bilgilere erişimin aşırı kolaylığı kendilerini BİLGİLİ sanmalarını sağlıyor. Lakin gerçekler görünenlerden çok farklı. İnternete bağlı hatta mahkum olan, düşünmekten yoksun, boş teneke kafalı bir nesil yetişiyor. Yazık. Çünkü insanlar korkuyor, düşünmekten korkuyor. Çünkü ne kadar çok düşünürsen, o kadar bilgili olursun. Ve bu dünyayı anlayacak kadar bilgiye sahip olan insanlar, hüzne de sahip olurlar. Çünkü aslında hiçbir şey göründüğü kadar kolay, temiz veya güzel değildir. Gözlerini dünyayı tanımaya açmış insanlar bunu bilirler. Ve açık konuşmak gerekirse dostlarım, hüznün dibine vurmam gerekse dahi, düşünmekten vazgeçemem. Düşünmeyen üretmeyen insanlar, dünyanın oksiyenini harcayan boş çuvallardan farksızlar.